çocukluğumuzu, içimizin o saf deli dolu çığlıklarını yaşatmanın bir yolu olmalı.
sıkıldıkça, bize bir melek öpücüğü getirecek, yüzümüz karardıkça, tebessüm uyandıracak, deli dolu bir çocuk kalmalı bir yerlerimizde.
bazen, hayatın acımasızlığınına bir çocuk yetebilir.
çocuk yanımızı acıların üstüne sürebilir, susuzluğumuzu çocuk günlerimizin yağmurunda giderebiliriz.
çünkü; çocuk yanımız, biraz da Allah'a yakın olan yanımızdır bizim.
Çocuk Penceremde Kuşlar / Yusuf Çağlar |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder