5 Aralık 2011 Pazartesi

Kendi hikayemizin peşine düşerken, yanımızdakilere sağır kalmak, yalnızlığın karanlık sokağına çıkarıyor bizi. Korkup geri döndüğümüzde, o sesin sahibini bir daha hiç görememek en kötüsü... Üzerinde bir diğerinin hakkı olan insanların yapıp ettikleri gerçekliğin aynasında kırılıp parçalanmak zorunda. Aksi halde parçalanan insanın kendisi oluyor. 
O parçaları yapıştırmayı ne kadar denersen dene  !
Tutmuyor !

Hiç yorum yok: